"Gotenhafen", czyli jak przeprowadzić śledztwo nie znając swojej tożsamości.

Tytuł: "Gotenhafen"
Autorka: Izabela Żukowska
Ilość stron: 239
Cena: 32,99 zł
Moja ocena: 7/10

Wyobraź sobie, że zostałeś posądzony o zbrodnie – niesłusznie. Takie rzeczy się zdarzają, ludzi bywają omylni. Co jeśli jednak sam nie wiesz czy zabiłeś czy nie?

Izabela Żukowska to z wykształcenia muzykolog, a z zawodu dziennikarka. Obecnie doktorantka na Wydziale Nauk Społecznych  KUL oraz autorka „Teufela” i „Gothenhafen”.

W „Gothenhafen” po raz drugi spotykamy się z Franzem Thiedeke, który w holu jednego z hoteli znalazł ciało. Sam stracił pamięć i nie jest w stanie złożyć jakichkolwiek zeznań śledczym. Nie pamięta kim był, gdzie żył, ani jaki jest jego stan cywilny. W takim razie podejrzenie pada na niego. Thiedke postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i przeprowadzić własne śledztwo, jednak nie będzie to łatwe mając amnezję i oddech Gestapo na plecach, ścigającego go za jego polityczną przeszłość. Poza tym emerytowany komisarz nie rozumie sytuacji politycznej pomiędzy Polakami a Niemcami, przez co naraża siebie samego i swoich znajomych na niebezpieczeństwo.

„Gotenhafen” to powieść kryminalna, której akcja toczy się podczas II wojny światowej w Gdyni. Wątek historyczny dodaje uroku książce i sprawia, że fabuła jest bogatsza i ciekawsza (o ile czytelnik lubi historię). W dodatku wyobraźnię czytającego wzbogacają interesujące fotografie. Co ciekawe, „Gotenhafen” to powieść, która nie jest typowym kryminałem. Tak naprawdę obok śledztwa emerytowanego komisarza przewija się wątek polityczny – walki z hitlerowskim reżimem. Świetne połączenie i za to należą się duże brawa Autorce.

Nie mogę powiedzieć, że „Gotenhafen” to bardzo wciągający utwór , ale za każdym razem kiedy brałam książkę do ręki robiłam to z przyjemnością. Jest w niej zawartych wiele opisów (czasem długich) jednak mnie w żadnym wypadku nie nudziły. Izabela Żukowska opisuje sytuacje bardzo spójnie i dlatego też czytelnik się nie zagubi w wątkach. Mimo, że „Gotenhafen” jest drugą częścią przygód komisarza Franza Thiedtke, a ja nie czytałam pierwszej to nie czułam jakichś wielkich zaległości. Podoba mi się, że Izabela Żukowska dba o detale. W wielu sytuacjach lepiej mogłam sobie wyobrazić i uzmysłowić niebezpieczne położenie w jakim nie raz i nie dwa znajdował się nasz główny bohater.

Bardzo się cieszę, że sięgnęłam po „Gotenhafen”, gdyż jest to niebanalna lektura dająca zarówno rozrywkę, jak i lekcję historii. Świetne zakończenie zachęciło mnie do nadrobienia zaległości i sięgnięcia po pierwszy tom przygód Franza Thiedke.

Komu polecam? Książka może być zarówno dobrą lekturą dla fanów kryminału jak również dla pasjonatów literatury historycznej. Myślę, że osoby niezainteresowane żadnym z tych gatunków również mogą spróbować. Na pewno się nie rozczarują. 

Książkę otrzymałam od wydawnictwa Nowy Świat, za co serdecznie dziękuję :)