"Listy do dzieci" Takashi Nagai

Tytuł: "Listy do dzieci" 

Autor: Takashi Nagai 

Ilość stron: 216 

Moja ocena: 7+/10 

„Listy do dzieci” – książka, która z pozoru wydawała się jedną z poczytajek na dwa wieczory, tak zwany wyciskacz łez. I tutaj się mocno zdziwiłam, ponieważ zastałam coś zupełnie innego, a mianowicie testament ojca śmiertelnie chorego, który był bardzo konkretny i praktyczny, co mnie początkowo zbiło z tropu, ale później…

Książka jest pisana w formie jednego długiego listu. Nadawcą jest lekarz radiolog, który w skutek prowadzonych badań eksperymentalnych z pierwiastkami promieniotwórczymi zapada na ostrą chorobę popromienną. Felerny dzień, w którym jego miasto – Nagasaki ulega całkowitemu zniszczeniu krzyżuje jego plany. Świadomy swojej rychłej śmierci pisze testament dla swoich dzieci (ale nie tylko), który skupia uwagę na uregulowaniu dorobku moralnego i kulturalnego autora.

Po przejściu przez wstęp i inne „pitu, pitu” przeżyłam nie lada szok. Otóż książka, na której miałam się popłakać i powzdychać okazała się dziełem osoby bardzo konkretnej. Narrator – lekarz nie skupił uwagi na sobie i na swoim cierpieniu związanym zarówno z chorobą, jak i troską o swoje dzieci, ale napisał zwięzły referat na temat tego, co mu się podoba lub nie w obecnej sytuacji jego kraju, a czego nie chciałby, aby spotkało jego dzieci kiedy go zabraknie. Z jednej strony w książce poruszane są problemy moralne i kulturowe, nad którymi autor długo się rozwodzi niejednokrotnie cytując Nowy Testament. Nie pozostawia jednak kwestii materialnych i organizacyjnych bez komentarza – uważam, że jego rady i spostrzeżenia odnoszące się do sierocińców aktualne są nawet w XXI wieku.

„Listy do dzieci” nie są utworem na pięć minut. Przyznam szczerze, że ja tę książkę czytałam dosyć długo, bo ponad 2 tygodnie, co nie znaczy, że się nudziłam przy jej lekturze. Po prostu trzeba się nastawić, że autor to nie doświadczony pisarz, ale osoba praktyczna, zmagająca się z okropną chorobą i mająca na głowie milion problemów. Były plusy to teraz czas na minusy – a konkretnie na jeden. Otóż nie wiem który tłumacz nawalił (czy angielsko – japoński, czy polsko – angielski), ale czasem przekład był dosłownie niedorzeczny!

Podsumowując, nie żałuję, że sięgnęłam po tę książkę. Czuję, że w pewnej sferze ubogaciła mnie  i to bardzo, a o to chodzi w czytaniu. Trzeba uzbroić się w cierpliwość, aby przebrnąć, jednak polecam lekturę tej książki. Cieszę się, że miałam okazję czytać ten utwór akurat w czasie kiedy nastąpiły niebagatelne zmiany w moim światopoglądzie, ponieważ wnioski jakie wyciągnęłam z „Listów do dzieci” bardzo mi pomogły. Ogółem oceniam na duży plus.

Za możliwość przeczytania dziękuję Pani Annie z wydawnictwa PROMIC